Tytuł oryginalny: Comedy Queen

Kraj i rok produkcji: Szwecja, 2022

Język: szwedzki

Gatunek: familijny

Reżyseria: Sanna Lenken

Scenariusz: Linn Gottfridsson – na podstawie powieści Jenny Jägerfeld

Obsada: Sigrid Johnson, Oscar Töringe, Ellen Taure, Iggy Malmborg

Najważniejsze nagrody:

• Kryształowy Niedźwiedź na Berlinale 2022 – Nagroda Dziecięcego Jury Generacji Kplus dla najlepszego film pełnometrażowy
• Nagroda w Konkursie Filmowych Odkryć na Festiwalu Filmowym „Kino Dzieci”

Opis filmu: 

Sasza ma 12 lat i marzy, aby zostać „comedy queen”. Jej mama zawsze mawiała, że są ludzie, którzy mają do tego dryg. Ale mama Saszy nie żyje. Z powodu depresji popełniła samobójstwo. Sasza wie, że musi zrobić wszystko inaczej niż mama, żeby mieć inne życie. Zaczyna więc… Po pierwsze, obciąć włosy, bo wszyscy mówią, że wyglądam jak mama…. Po trzecie, nie czytać książek, bo mama czytała, a się zabiła… Po siódme… Po dziesiąte – zostać Comedy Queen! Comedy Queen to cudowna opowieść o miłości, odwadze, tęsknocie, żałobie i śmiechu. Wzruszająca, zabawna, doskonała. To film podczas którego w jednej minucie parskacie śmiechem, a w kolejnej zalewacie się łzami. Nie ma drugiego takiego filmu łączącego najwspanialszy humor z najciemniejszym mrokiem.

MŁODZI W CENTRUM KINA o filmie:

„Comedy Queen” to film o trudach radzenia sobie z ekstremalną sytuacją, jaką jest śmierć rodzica. Może stanowić dobry pretekst do rozmowy o problemach zdrowia psychicznego i konieczności dbania o nie, np. poprzez wizyty u psychologa. Zachęca do refleksji nad sposobami radzenia sobie w kryzysach, ale też do tego, by starać się osiągać szczęście, spełniać własne marzenia i nie poddawać.

Widzowie określili film jako „fajny, ale smutny”, podkreślając, że dotyczył ważnych tematów, odwoływał się do życiowych doświadczeń i związanych z nimi emocji, takich jak smutek, bezradność, konieczność zmagania się z problemami „ponad siły”. Pozytywnie oceniono także konwencję filmu jako dopasowanego do oczekiwań i możliwości percepcyjnych młodzieży.

Osoby, które poleciłyby film znajomym, twierdziły, że warto to zrobić, bo „można się pośmiać”, a film ukazuje, w jaki sposób dążyć do osiągnięcia celu. Ich decyzja o umieszczeniu filmu w repertuarze kinowym wynikała z przekonania, że film może być dobrym pretekstem do rozmowy na trudne tematy.